وقتی اس او پی یکی دیگه رو می خونم و گریه می کنم... از حسی که داره، آرزوهاش و امیدهاش... و واقعا خجالت می کشم که برای به دست اوردن اونچه که می خواهم زحمتی نمی کشم و بیشتر وقتم رو صرف خزعولات و "گریه" می کنم... حقا که لیاقت بعضی هاست که به بهترین جاها برسن...
کاش من هم از اینجور آدمها یاد بگیرم... لااقل اگه تا الان مفید نبودم بعد از این باشم...