شهر جدید، آدمهای جدید... و من همچنان تنها... بلکه تنهاتر...
آدم مزاحم شهر قبلی همچنان وبلاگ قبلی ام رو می خونه، یه مدتی دارم سعی می کنم یا ننویسم یا اگه می نویسم شاد باشه... اما اینجا مثل آینه روراست هستم...
هر دوشنبه ساعت های کاری رو می شمارم تا جمعه... هر شنبه منتظر هفته بعد... به این می گن زندگی بی هدف... که فقط باید بگذره...